پارکینسون یک بیماری نسبتا شایع در سنین بالا است که مشخصه آن نوع خاصی از لرزش می باشد.

این بیماری ناشی از تحلیل هسته های عمقی مغز می باشد که نقششان تعدیل حرکات ارادی است. در نتیجه این تحلیل سطح ماده"دوپامین" در مغز افت پیدا می کند. اساس درمان دارویی پارکینسون برطرف کرن این کمبود می باشد.

این بیماری سبب کند شدن حرکات و در بعضی موارد خمیده شدن قامت فرد می شود.

معمولا این بیماری شروعی تدریجی دارد و در سالهای ابتدایی، بیمار مشکل چندانی در انجام فعالیتهای روزمره و شغلی ندارد. بسیاری از مبتلایان به پارکینسون قبل از اینکه دچار لرزش و کندی حرکات شوند اختلال بویایی را تجربه می کنند. اما مثل هر بیماری تحلیل برنده مغر، پارکینسون هم بتدریج پیشرفت می کند و معمولا در نهایت باعث زمین گیر شدن فرد می شود.

داروهای ما در بیماری پارکینسون اگر چه نفش بسزایی در کاستن علائم بیمار(خصوصا در سالهای اولیه شروع بیماری) دارند اما در نهایت نمی توانند جلو پیشرفت بیماری را بگیرند. در حال حاضر موثرترین کاری که در بیماران پارکینسون باید انجام شود استفاده و گسترش "رزرو مغزی" است.

 رزرو یا ذخیره مغزی چیست؟

معمولا ما از قسمت اندکی از پتانسیلهای مغز خود استفاده می کنیم وتعداد و ارتباطات نورونهای مغز ما بیش از آن چیزی است که در زندگی روزمره احتیاج داریم. اما این نورونها که در شرایط خاص می توانند به کمک بخشهای آسیب دیده بروند خود در اثر گذر زمان و استفاده نکردن تحلیل خواهند رفت. پس برای خفظ ذخایر مغزی خود باید از آنها استفاده کنیم! بله درست متوجه شدید ذخایر مغز ما بر خلاف هر ذخیره دیگری با استفاده کردن حفظ می شوند. اگر از این ذخایر اسفاده نکنید بتدریج آنها را از دست خواهید داد چرا که این ذخایر در مغز در نتیجه ارتباطات سلولی بوجود می آیند و ارتباط بین سلولهای مغز(نورونها) محصول استفاده از آنهاست. این نکته اهمیت فراوانی در بیماریهای تحلیل برنده مغز مثل پارکینسون دارد.

با یک توضیح مختصر ادامه می دهیم: شما با ورزش کردن قبل از اینکه عضلات خود را قویتر کنید، دارید مغز خود را قویتر می کنید. چرا که هر حرکتی که در اندامهای خود حین ورزش انجام می دهید ابتدا باید مغز فرمان آن راصادر کند. ورزش مستمر که از شدت کافی هم برخوردار باشد باعث توسعه کورتکس(قشر مخ) حرکتی شما می شود. چیزی که باعث افزایش ذخایر نورونی در قشر حرکتی مغز شما می شود و اگر به دلایلی مثل پارکینسون قسمتهایی از مغز که در تنظیم حرکات شما دخیلند شروع به تحلیل کند، این ذخایر مغزی شماست که بطرز قابل قبولی از حجم بیماری شما خواهد کاست.
این نکته در آغاز شروع بیماری پارکینسون اهمیت ویژه ای دارد.
زمانی که هنوز فرد قادر به ورزش کردن است و می تواند ذخایر مغزی خود را توسعه دهد(البته فرد پارکینسونی در هر مرحله ای از انجام ورزش منفعت می برد اما این منفعت در اولیل شروع بیماری چشمگیرتر است). بنابراین مبتلایان به پارکینسون را به انجام ورزش تشویق کنید. اگر اطلاعی از ورزشهای صحیحی که یک بیمار پارکینسونی می تواند(و باید) انجام دهد ندارید می توانید از متخصص توانبخشی یا سایتهای معتبر کمک بگیرید.
اما کاهش تواناییهای بیمار مبتلابه پارکینسون منحصر به تواناییهای حرکتی وی نمی شود. بیمار مبتلا به پارکینسون دچار مشکلات تعادل هم خواهد شد و معمولا چند سال بعد از شروع بیماریش ممکن است مرتب زمین بخورد، چیزی که به احتمال زیاد باعث ایجاد شکستگی در ستون فقرات یا لگن او خواهد شد. توجه داشته باشید که از عوامل بسیار موثر در قوام استخوانهای ما داشتن تحرک کافی است ما باید ورزش کنیم تا کلسیم به اندازه کافی در استخوانهایمان جذب و ذخیره شود‌. در بیمار پارکینسون بخاطر کاهش تحرک، شانس ابتلا به پوکی استخوان بالا خواهد رفت.
از طرف دیگر پارکینسون یک بیماری است که معمولا در سنین بالا فرد را مبتلا می کند و سن بالا خود از عوامل خطر پوکی استخوان است. خصوصا اگر بیمار پارکینسونی ما یک خانم باشد(زنها بدلیل از دست دادن متبع اصلی استروژن بعد از یائسگی بیشتر در معرض خطر  پوکی استخوان قرار دارند).
ورزشهای مناسب اینجا هم به کمک بیمار پارکینسونی خواهند آمد.
از یک طرف ورزشهای تعادلی مناسب، وضعیت تعادل بیمار را بهبود بخشیده و ریسک سقوط و زمین خوردن بیمار پارکینسون را کم می کند و از طرف دیگر ورزشهای مناسب به افزایش قوام استخوانهای بیمار پارکینسون کمک خواهد کرد.(برای مشاهده و دریافت این ورزشها می توانید به سایت http://www.varzeshdarman.ir/ ) مراجعه کنید.
یکی دیگر از معضلات بیماری پارکینسون تحلیل قوای ذهنی(cognitive abilities) می باشد. سرعت واکنش بیمار شروع به کند شدن می کند و حافظه بیمار پارکینسونی هم بتدریج کاهش خواهد یافت. اینجا هم رزرو مغزی است که به فریاد بیمار می رسد. در واقع مبتلایان به پارکینسون باید با انجام ورزشهای مناسب ذهنی مثل شطرنج، یادگیری زبان، موسیقی، حفظ کردن شعر و...باید از بروز مشکلات ذهنی جلوگیری کنند.
از سایر درمانهای مناسب در بیمار پارکینسون می توان به کاردرمانی و گفتار درمانی اشاره کرد. این درمانها هم به بهبود رزرو مغزی کمک می کنند.
یکی دیگر از مشکلات بیمار مبتلا به پارکینسون مشکلات مربوط به سیستم عصبی اتونوم(خودکار) این بیماران است. اختلال در این سیستم باعث مشکلاتی مانند افت فشارخون وضعیتی می شود.

افت فشارخون وضعیتی چیست؟
وقتی که ما از حالت خوابیده یا نشسته به حالت ایستاده تغییر وضعیت می دهیم خون تمایل دارد تحت تاثیر جاذبه در اندام تحتانی ما تجمع پیدا کند و این به نوبه خود باعث کاهش در میزان حجم خون ورودی به قلب خواهد شد. بنابراین قلب حجم کمتری از خون را پمپ خواهد کرد و این باعث می شود که خون کمتری به مغز ما برسد. البته جناب مغز که فرمانروای بدن است بیکار نمی ماند و از طریق فرامینی که به سیستم عصبی خودکار(اتونوم) می دهد باعث تنگ شدن عروق شده که باعث می شود حجم خون بیشتری وارد قلب شود و مشکلی برای خونرسانی به مغز و سایر ارگانها پیش نیاید. اما اگر این مکانیسم به هر دلیلی دچار اشکال شود(مانند آنچه که در بیمار پارکینسونی رخ می دهد) فرد سقوط خواهد کرد. این سقوط بدن را در وضعیت خوابیده قرار می دهد تا تاثیر جاذبه خنثی شده و مجدد خون کافی از اندام تحتانی به سمت قلب جریان پیدا کند در نتیجه قلب ورودی مناسب پیدا می کند و خروجیش برای حفظ فعالیت مغز کافی خواهد بود و از آسیب به مغز جلوگیری خواهد شد هر چند که ممکن است در اثر ضربه ای که به سر وارد می شود مغز آسیب بیشتری ببیند! و البته همانطور که گفته شد سقوط و زمین خوردن یک فرد مبتلا به پارکینسون احتمال وقوع شکستگیها را در وی بالا خواهد برد.
می توان برای کاستن از احتمال وقوع این حالت جوراب واریس پوشید، حجم بیشتری آب مصرف کرد و در صورتی که منع پزشکی وجود نداشته باشد(مثل ابتلا به فشار خون و یا نارسایی قلبی) مقداری نمک بیشتری در غذاها استفاده کرد. اما راه حل اصولی تر باز هم انجام ورزش است. در واقع ورزشهای خاصی وجود دارد که باعث افزایش تون و حجم عضلات اندام تحتانی می شود و این عضلات مانند همان جوراب واریس عمل کرده و با فشار  روی سیستم وریدی اندام تحتانی  باعث تسهیل بازگشت جریان خون به قلب می شوند و از افت فشار وضعیتی جلوگیری می کنند. قطعا آگاهی از چنین ورزشهایی کمک شایانی به بهبود کیفیت زندگی یک بیمار پارکینسونی می کند.
از دیگر مشکلات اتونوم بیماران پارکینسون می توان به ترشح بیش از حد بزاق و مشکلات جنسی اشاره کرد. این مشکلات تا حدی به کمک دارو قابل درمان هستند. مشکلات جنسی بیماران پارکینسون می تواند در اثر خود پارکینسون و یا عوارض داروها ایجاد شود. برای برخی از این مشکلات ورزشهای خاصی وجود دارد.
همچنین افسردگی در بیماران پارکینسون شایعتر از سایرین می باشد. دارو درمانی، مداخلات روانشناسی و ورزش می تواند در این مورد کمک کننده باشد.

 اساس درمان دارویی پارکینسون برطرف کرن کمبود  دوپامین می باشد که بوسیله داروهایی مثل مادوپار، پرامیپکسول(سیفرول) و داروهای دیگری از این قبیل انجام می شود.

لطفا برای ارتقای سلامت عمومی و کمک به بیماران پارکینسونی این مطالب را به اشتراک بگذارید.

استفاده از قسمتی یا تمام مطالب ای صفحه فقط با ذکر منبع مجاز می باشد.

اینستاگرام دکتر عمادی 

این مطالب برای شما سودمند خواهند بود:

بوتاکس میگرن

پاسخ به پرسشهای شما در باره بوتاکس

بوتاکس چه عوارضی دارد؟

قیمت بوتاکس زیبایی و میگرن با جزئیات

 تشخیص و درمان سردردها

درمانهای میگرن

غذاهایی که سردرد را بدتر می کنند

هر آنچه لازم است در باره میگرن بدانید

بوتاکس میگرن به همراه زیبایی

با مغز خود به زبان ساده آشنا شوید

قوانین خواب آرام

اصول تغذیه سالم برای مغز

دیسک کمر، سیاتیک، تنگی کانال نخاع

درمان خانگی سرگیجه

فشار مغز

راه پیشگیری از آلزایمر

درد های عصبی 

استفاده از قسمتی یا تمام مطالب این سایت فقط با ذکر منبع بلامانع است